یادی از حسین آهی، شاعر بی های و هیاهو

یادی از حسین آهی، شاعر بی های و هیاهو

جمعی از شاعران و اهالی ادب کشور همزمان با سالروز درگذشت زنده‌یاد حسین آهی، یاد او را گرامی داشتند.

– اخبار فرهنگی –

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، زنده‌یاد حسین آهی بیش از آنکه در میان مردم و مخاطبان عام، به عنوان یک شاعر و پژوهشگر ادبی مطرح باشد، تصویری از مجری خوش‌قریحه‌ای بود که شعر را خوب می‌شناخت؛ تا آنجا که برخی از کارشناسان معتقدند او جزو معدود اشخاصی در صدا و سیما بود که سواد و ذوق ادبی داشت.

زنده‌یاد حسین آهی، فرزند مرحوم علی آهی، بود که مقدمات آشنایی با زبان شعر را در نزد پدرش آموخت. بر زبان‌های فارسی، عربی، پهلوی و انگلیسی اشراف داشت و در حوزه‌های مختلف ادبی تحقیق و پژوهش کرده بود. هنوز به 18 سالگی نرسیده بود که کتاب «بحور شعر فارسی» را منتشر کرد؛ کتابی که انتشارش با تحسین صاحب‌نظرانی چون شفیعی کدکنی و اخوان ثالث همراه شد. آگاهی و اشراف آهی بر عروض فارسی زبانزد بود؛ چنان که مهدی حمیدی شیرازی که شاعری مقتدر و دانشمند و استادی سختگیر و عبوس بود، با تصدیق این موضوع نوشته است: من تصدیق می‌کنم که در طی دوره دانش‌آموزی و دانشجویی و دبیری و دانشیاری و استادی خود هرگز با کسی مواجه نشده‌ام که یک دهم اطلاعات عروضی آقای حسین آهی را داشته باشد. از اینکه جوانی در این سن، تا این حد، به دقایق و ظرایف و رموز علم پیچیدۀ عروض وارد باشد، به‌حقیقت حیرت کردم … .

آهی آدم بی‌هیاهویی بود. از آن دسته از آدم‌ها که بیش از آنکه اهل قیل و قال باشد، اهل کار و تحقیق بود. محمد صالح علا درباره او می‌گوید: نمی‌دانم چطور آدمی حسین آهی می‌شود و خیلی کم پیش می‌آید یک نفر شبیه او شود. من فقط به دانش و مهارت زیاد او در ادبیات و رنج و مرارتش در حوزه فرهنگ و هنر غبطه می‌خورم. من عقیده ندارم کتاب از ما انسان بهتری می‌سازد ولی به‌نظرم کتاب از حسین آهی انسان بهتری ساخته بود. باید ببینیم او چه کتاب‌هایی خوانده که انسان بهتری شده و باید ببینیم او در زندگی به چه جهان‌بینی و دیدگاهی رسیده که آن‌قدر انسان بهتری بود.

در سالروز درگذشت آهی جمعی از شاعران با یادی از این مرد نجیب و بی‌هیاهو، با سروده‌هایی یاد او را گرامی داشتند. بخش‌هایی از این اشعار را می‌توانید در ادامه بخوانید:

عبدالجبار کاکایی:
در پاسخ به شعری که هدیه تولدم بود از سوی زنده یاد حسین آهی

آه ازین عشق که در آهی ماست
رشک اوراد سحرگاهی ماست

خجل از سکه سرخ سخنش
برق بی‌رونق ده شاهی ماست

نی نوازی که به الهام ضمیر
نفسش پرده آگاهی ماست

خسته از دانش دریایی او
تنگ بی‌حوصله ماهی ماست

زیرکی می‌طلبد فهم بلند
که اگر نیست ز کوتاهی ماست

مرجع معتبر حاجت خلق
شمس دیوانی و درگاهی ماست

عیبش این است که در وقت سخن
زلفش آیینه گمراهی ماست

حسنش آن است در اظهار ادب
آمر خویشتن و ناهی ماست

عیب و حسنش که شناسد جز او
که دلیل هنرش آهی ماست

***

نغمه مستشار نظامی:

چه خبر از آسمان‌ها؟ چه خبر حسین آهی؟
‎بنویس شرح حالی ز سفر حسین آهی

غزلی بخوان و بنشین به کنار جوی آبی
‎گذر جوانه‌ها را بنگر حسین آهی

چه ستاره‌ای، چه ماهی، چه سلوک دل‌بخواهی
‎به شب و شکوه مانی، به نظر حسین آهی

گل آفتاب بر لب، به جبین محاسن شب
‎چو درخت جان نشستی به ثمر حسین آهی

چه گذشته‌ای، چه حالی، چه نگاه بی‌ملالی
‎سکنات عشق و عرفان همه در حسین آهی
‎چه غمی ازین فزون‌تر، که نکرده‌ایم باور
‎که کبوتر نگاهت، زده پر حسین آهی ‎

خبر آمد و نشستم، خبر آمد و شکستم
‎چه خبر از آسمان‌ها؟ چه خبر حسین آهی؟

آهِ اهالی شعر از درگذشت «آهی»

انتهای پیام/